استعداد، الزاما به مفهوم خلق یک شاهکار هنری نیست. توجه نشان دادن به دیگران هم یک استعداد است،آموختن هم یک استعداد است، حل مسئله، مدیریت و فرزندپروری هم، استعداد است. متاسفانه ما غالبا استعدادهای خود را دست کم می گیریم. هنرمند سفالگر می گوید:" اگر می توانستم موسیقی بسازم هنرمند بودم" و موسیقیدان می گویند:" اگر می توانستم با دستهایم چیزی را خلق کنم....." توانائیها و استعداد های خود را با دیگران مقایسه نکنید.
کاری را که می توانید، انجام دهید. استعدادهای خود را بپذیرید و برای آنها ارزش قائل باشید. احساس رضایت خاطر، از تکامل یافتن استعدادهای خدادادی خود شما بدست می آید و نه از حسرت خوردن بر استعدادهای دیگران.
مری می گوید:" من یک استعدادخدادادی برای مربیگری مهد کودک دارم اما شاید خدا می خواهد که کارمند بانک بشوم." اگر واقعا خدا برای تو چنین استعدادی را قرار داده پس چرا باید چنین چیزی را بخواهد؟ وقتی تو می توانی استعدادهای خود را کشف کنی، او هم می تواند.
نکته ی دیگری متوجه شده ام این است که" اکثر کسانی که خود را بی استعداد می دانند، هرگز کارهای مختلف را امتحان نکرده اند."
این را هم بگویم که استعداد اگرچه مفید است اما همه چیز نیست! وقتی که مردم درباره ی موفقیتهای یک ورزشکار حرف می زنند، غالبا از استعدادهای خارق العاده او سخن می گویند.اما وقتی که پای صحبت خود آن قهرمان می نشینیم او از تمرین های خستگی ناپذیرش می گوید و میداند که وجه تمایز او و دیگران، کار سخت، مداومت و پشتکار و نگرش او بوده است.
خلوتی برای خود
این تصادفی نیست که در تمام فرهنگهای جهان، ارزش و احترامی خاص برای خلوت کردن با خویشتن قائل شده اند. در سنین نوجوانی، سرخپوست آمریکایی و بیابانگرد افریقایی به قله کوه یا به سایه ی درختی دربیابان پناه می برند تا به دور از ازدحام آدمیان، به دنبال معنای زندگی بگردند. معلمان بزرگ تاریخ بشریت: حضرت محمد، حضرت عیسی،بودا و همچنین میلیونها راحب و روحانی و صوفی که به دنبال این بزرگان گام برداشته اند همگی از خلوت و تنهایی، به معراج رسیده اند. همه ی ما به مکان های مقدسی نیاز داریم که در آنها از صدای زنگ تلفن، یا از روزنامه و ساعت خبری نباشد جایی که بتوانیم حسابهای بانکی مان را فراموش کنیم. این مکان مقدس، خواه گوشه ای از تخت خواب یا بالکن خانه مان باشد خواه یک جنگل، در هر حال مکانی است برای اندیشه و نوآوری.
تحقیقات جدید نشان داده است پیشرفتهای قابلملاحظهی هر دختری،
نشان از پدری بزرگ دارد.
.
.
.
بقیه در ادامه مطلب ( لینک پایین)
ادامه مطلب...
جدا شد یکی چشمه از کوهسار
به ره گشت ناگه بسنگی دچار
به نرمی چنین گفت با سنگ سخت
کرم کرده راهی ده ای نیکبخت
ولی سنگ چون خو گران بود سر
زدش سیلی و گفت دور ای پسر
نجنبیدم از سیل دریا گرای
که ای تو، که پیش تو جنبم ز جای
نشد چشمه از پاسخ سنگ سرد
به کندن در ایستاد و ابرام کرد
بسی کند و کارید و کوشش نمود
کزین سنگ خارا رهی برگشود
ز کوشش به هر چیز خواهی رسی
به هر چیز خواهی کماهی رسی
پی نوشت:
سلام.این اولین باره که دارم توی چند کیلو امیدواری شعر می ذارم ولی این شعر رو با اینکه ممکنه بارها شنیده باشید و خونده باشید یه بار یه جور دیگه بخونین.......
روانشناسی خط و امضاء
از طریق دست خط یا طرز نوشتن افراد می توانیم تا حدودی پی به هویت درونی افراد ببریم.
افرادی که در حال نوشتن در یک صفحه کاغذجوری می نویسند که میخواهند از صفحه خارج شوند ، افرادی برون گرا ،پر تحرک ،فعال،پر جنب و جوش ،اجتماعی
این افراد وقتی در حال نوشتن از راست به چپ در هر خط بیشتر به چپ می روند .
افرادی که درحال نوشتن هر دفه بیشتر بطرف سمت راست می روند درست برعکس حالت بالایی هستند : افرادی درون گرا،ترک از زندگی و خودخور هستند.
کسانی که برای نوشتن در دو طرف کاغذ حاشیه پهن می گذارند انسانهایی محتاط از ترس زندگی ، و خودشان را سرگردان و بی کس و کارمی دانند .
اگر خیلی حاشیه بگذارند یعنی درست وسط کاغذرا برای نوشتن انتخاب کنند به معنای بزرگ منشی آنان است مانند شعرا
کسانی که موقع نوشتن همه جای کاغذ را می نویسند و بصورت ریز و بهم پیوسته : خسیس ،صرفه جو بوده و نهایت استفاده را از کاغذ می کنند.
افرادی که درشت و زیبا می نویسند ، مهربان و با عاطفه هستند .
افرادی که درشت و با فاصله می نویسند ، تنبل هستند.
افرادی که خیلی درشت و معمولا قلم را کم فشار می دهند ،خیلی پر توقع هستند واهل عمل نیستند .
ریز و بهم پیوسته : صرفه جو و حسابگر
افرادی که موقع نوشتن قلم را خیلی فشار می دهند طوری که بر پشت کاغذ اثر قلم می ماند :تحت فشار و تنش هستند.
افرادی که بصورت عمودی با 90 درجه می نویسند : اراده ،استحکام ، خونسردی را می رساند
از وبلاگ کشکول جوانی
لیست کل یادداشت های این وبلاگ