دیدن زیبایی خداوند در یک طلوع زیبا، در کوهی که قله ش پوشیده از برف است، در لبخند یک کودک سالم، یادر برخورد امواج با یک ساحل شنی کار آسانی ست.اما آیا می توانیم این تقدس را در شرایط زشت، درس های تلخ و دشوار عمر، حوادث غم انگیز خانوادگی، یا جدال به خاطر زندگی نیز پیدا کنیم؟

وقتی میل به دیدن تقدس در هر چیز زندگی ما را پر کند، اتفاق سحرانگیزی می افتد.احساس صلح و آرامش در ما شکل می گیرد و ما متوجه ابعاد دیگری در زندگی روزمره ی خود می شویم که سبب باروری روح ما بوده و راز آن بر ما پوشیده مانده است.وقتی به یاد داشته باشیم که اثر انگشت خداوند بر همه چیز است، این موضوع خودش به تنهایی باعث ویژگی آن می شود.

اگر این واقیعت معنوی را به هنگام درگیری با اشخاص پرتوقّع و سختگیر یا کشمکشٍ پرداخت صورت حسابها به یاد بیاوریم، دید ما وسعت بیشتری خواهد یافت. این کار کمک می کند به خاطر بیاوریم شخصی که با او سروکار داریم نیز مخلوق خداوند است یا اینکه علیرغم تلاشی که برای پرداخت صورت حسابهایتان انجام می دهید، همچنان این نوعی سعادت ایت که از عهده ی انجام این کار بر می آیید.

جایی در پشت ذهنتان، به خاطر بسپارید که اثر انگشت خداوند بر همه چیز هست. این واقعیت که ما نمی توانیم در چیزی زیبایی ببینیم معنی اش این نیست که در آن چیز زیبایی وجود ندارد.بلکه، به معنای آن است که با دقت کافی یا وسعت دید کافی به آن نگاه نکرده ایم.

 از کتاب:  زندگی یک فوریت نیست/ریچارد کارلسون