تا زمانی که دلتان برای بخشیدن پر می زند ، ببخشید

بنا به گفته ی مادر ترزا ، بخشیدن آنچه نیاز ندارید انفاق نیست.انفاق آن است که آنچه را بسیار نیاز دارید ببخشید. به کلامی ساده بخشیدن آنچه قلبتان را بی تاب می کند، خیرات است. آیا شادمانی حاصل از بخشیدن را احساس کرده اید؟

لذت بخشیدن بیکران است.بخشیدن لزوما به معنی پول دادن نیست.شما می توانید وقت تان را ببخشید یا کمک کنید یا پند و اندرز دهید_ در حقیقت، شما می توانید هر چیزی را که برایتان ارزش دارد و می تواند یاری دهنده ی دیگران باشد، ببخشید. با این همه اصل غریبی است؛ اما حقیقت دارد، آنان که بسیار می بخشند ، از بیشتر آنچه می دهند، خودشان بهره مند می شوند.

می گویند آنچه را انفاق می کنید، خداوند چند برابر به شما باز می گرداند.نمونه های زنده ی بسیاری هستند که چون داشته هایشان را با نیازمندی سهیم شدند،منابع ناکافی شان افزایش یافت. بسیاری از کسانی که ملاقاتشان می کنم، به من می گویند آنقدر ندارند که ببخشند.این درست نیست. هرشخصی به اندازه ای دارد که بتواند با دیگری قسمت کند؛ اما از آنجا که ما آزمندیم و می خواهیم همه را برای خودمان نگاه داریم، این گونه می پنداریم.

کمی فکر کنید_ اگر روزانه مقداری اندک به نیت صدقه کنار بگذارید، در پایان ماه و در آخر سال آن قدر جمع خواهد شد که بتوانید برای فرزندی نیازمند که به تحصیل علاقه مند است، لوازم التحریر بخرید یا برای نیازمندی لباس تهیه کنید. اکثر ما استطاعت آن را داریم که این مقدار کم را کنار بگذاریم. نداریم؟

لازم نیست به نیت خیرات مقدار زیادی بپردازیم.

گاه تنها مقداری اندک، به منظور تهیه ی غذا برای فردی گرسنه، کافی است تا حس رضامندی و سرور را در زندگی ما و فرد دریافت کننده به وجود آورد.

به خاطر داشته باشید که شما با غذا و لباس دادن به فردی دیگر، خیرات نمی کنید، بلکه با معنادار کردن زندگی برای خودتان، در حق خود لطف می کنید.

همه ی ما بدون ثروت و دارایی به این دنیا می آییم و دست خالی نیز دنیا را ترک می گوییم. پس چرا باید در سراسر زندگی مان، داراییهای مادی بیندوزیم و برای خودمان این همه ناراحتی و تنش ایجاد کنیم.

اگر یاد بگیریم که زندگی ساده ای داشته باشیم، می توانیم به شادمانی و خشنودی برسیم.

خیرات تضمین کننده سرور است.