دو نفر از مسلمین از راه دور برای انجام مناسک حج به سوی مکه رهسپار شدند. در این سفر وقتی که برای زیارت قبر پیامبر«ص» به مدینه آمدند؛ یکی از آنها در مدینه بیمار شد؛ و در منزلی بستری گردید، پس همسفرش از او پرستاری کرد.

 روزی همسفر، به بیمار گفت: دلم می خواهد به زیارت قبر پیامبر بروم. اجزه بده بروم و برگردم.

 بیمار گفت: تو یار من هستی، مرا تنها مگذار، وضع مزاجی من وخیم است، از من جدا نشو!

 همسفر گفت: برادر! ما از راه دور برای زیارت قبر پیامبر«ص» آمده ایم، زود می روم و برمی گردم.

 همسفر رفت و پس از زیارت قبر پیامبر«ص» به منزل امام صادق «ع» رفت و قصه ی خود و رفیق مریضش را نقل کرد.

 امام فرمود: اگر تو کنار بستر دوست همسفرت بمانی و از او پرستاری کنی و مونس او باشی، در پیشگاه خدای بزرگ بهتر از زیارت مرقد پیامبر«ص» است ( چون مریض دلشکسته و ناامید از خود بود.

منبع: کتاب داستان دوستان