در حالی که بسیاری از ما برای دیگران کارهای خوب انجام می دهیم، کار خوبمان را برای دیگران تعریف می کنیم
وحرفمان در واقع این است که مورد تأیید و تصدیق دیگران قرار بگیریم.
وقتی خوبی یا سخاوتمندی را با کسی در میان می گذاریم احساس می کنیم که شخص اندیشمندی هستیم. احساس
می کنیم چه شخص خوبی هستیم که شایسته ی توجه و محبت دیگران هستیم.
در حالی که همه ی اقدامات مهربانانه خوب و شایسته هستند، بهتر این است که کار خوبمان را با دیگران در میان نگذاریم.
کمک کردن به دیگران همیشه خوب است و به انسان احساس خوبی می دهد. بهتر این است که احساس مثبتمان را در خود نگهداریم و در این باره با کسی حرفی نزنیم.
واقعیتی است که محبت کردن به دیگران باید به خاطر محبت باشد.
هدف این نیست که متقابلا چیزی دریافت کنیم و این تنها در صورتی اتفاق می افتد که کاری بکنید، خدمتی ارائه دهید اما
درباره اش با کسی حرف نزنید.
لیست کل یادداشت های این وبلاگ