نظر من اينه كه هر چيزي كه گذشته فراموش كن...
به اين فكر كن كه شايد دليلي منطقي وجود داشته ...
هرگز نبايد به اين فكر كرد كه چرا اين اتفاق افتاد و يا چرا براي من؟
خود من هزارن بار به اين موضوع برخورد كردم . اتفاقاتي براي من رخ داده كه از نظر خود من دردناك تر از سندي بوده ولي باهاشون كنار اومدم. هميشه تنها سد مردم هستند چون اين فكر كه طرف مقابل ما درك ندارد و يا نمي فهمد و يا اين كه فقط به فكر خودشون اند مانع پيشرفت خودمون مي شه .همه ي افراد به اين فكر مي كنن كه طرف ديگر درك نداره در صورتي كه بر عكسه . وقتي به يك نفر برخورد مي كنيم كه مخالف نظر ما هست سعي مي كنيم متقاعدش كنيم و اگر اين كار كارساز نبود بهش مي گيم كه تو نفهمي و دعوا شروع ميشه و يك خاطره بد ديگر.... ولي با كنار گذاشتن افكار منفي درباره ي طرف مقابل باعث مي شه كه به خودمون بيايم و متوجه بشيم كه يه زماني اين موضوع رخ داده و همين الان بايد فراموشش كنيم.
و اولين كاري كه بايد بكنيم اينه خودمون رو ببخشيم...
كار دوم اينه كه خودمون رو جاي طرفه مقابل بزاريم با اين فكر كه شايد ما هم اون كار رو انجام ميداديم(الان مي گي نه من اين كار رو نمي كردم ولي اي كيو وقتي ديوونه اي كه اين چيزا سرت نمي شه)
و به اين نتيجه مي رسيم كه ما هم حتما اون كار رو انجام مي داديم....
اصلا از اين كه خودم اين جور بنويسم يا بگم خوشم نمياد احساس پيري بهم دست ميده
